از روی بد شانسی است یا خوش شانسی؟

مادر من فقط یک چشم داشت . من از اون متنفر بودم … اون هیشه مایه خجالت من بود

اون برای امرار معاش خانواده برای معلم ها و بچه مدرسه ای ها غذا می پخت یک روز اومده بود  دم در مدرسه که به من سلام کنه و منو با خود به خونه ببره خیلی خجالت کشیدم . آخه اون چطور تونست این کار رو بامن بکنه ؟

وقتی چشمام پر اشكه وقتی قلبم بی قراره
وقتی پابه پای ابرا چشم من بارون می باره
وقتی مثل یه پرنده میرم و گوشه می گیرم
وقتی با نبودن تو توی هر لحظه می میرم
با یه حس عاشقونه انتظار تو رو دارم
من یه ماهی تو یه دریا تو كه نیستی بی قرارم بی قرارم

وقتی خواب تو می بینم خواب عاشقونه ی تو
وقتی كه قطره ی اشكو می بینم رو گونه ی تو
وقتی قلب عاشقم رو پیش پای تو می ذارم
وقتی كه بلور اشكو واسه تو هدیه می یارم
با یه حس عاشقونه انتظار تو رو دارم
من یه ماهی تو یه دریا تو كه نیستی بی قرارم

تو كه نیستی تو كه نیستی قلب عاشق بی قراره
آرزوی تو رو داشتن باز تو رو یادم می یاره
تو بدون كه بی تو هرگز شب من سحر نمی شه
جز تو چشمام واسه هیچكس نمی باره تر نمی شه
هنوزم حس نیازت از تو قلب من نرفته
كاش بدونی كاش بدونی زندگی بی تو چه سخته

	قصه از کجا شروع شد، از گل باغ و جونه از صدای مهربونو، یه سلام عاشقونه اومدم به مهربونی، که بگم با تو یه رنگم تا بگم چه نازنینی، ای شکوفه قشنگم ای سلام عاشقونه، ای عزیز آشیونه عشقمون کاشکی، همینجوری بمونه
تو  که  قصد  جدايي کرده  بودي خيال  بي وفايي  کرده  بودي چرا  با  اين  دل  خوش  باور من زماني  آشنايي  کرده  بودي خدايا  تا  رو  پودم  غم  گرفته درون  سينه  ام  ماتم  گرفته خداوندا  دلش  را  مهربان  کن هميشه  خاطرش  را  شادمان  کن		تو  که  قصد  جدايي کرده  بودي خيال  بي وفايي  کرده  بودي چرا  با  اين  دل  خوش  باور من زماني  آشنايي  کرده  بودي خدايا  تا  رو  پودم  غم  گرفته درون  سينه  ام  ماتم  گرفته خداوندا  دلش  را  مهربان  کن هميشه  خاطرش  را  شادمان  کن
	عشق تو برای قلبم، اولین و آخرینه تویی تنها هم زبونم، که همیشه نازنینه اگه ده سال اگه صد سال، شب و روز با تو باشم تو واسم هنوز همونی، که برام عزیز ترینی ای سلام عاشقونه، ای عزیز آشیونه عشقمون کاشکی، همینجوری بمونه

	آرزوي فرشته ها اين است : ميهمان نگاه تو باشند مثل تو كه نمي شود بشوند مثل لبخند ماه تو باشند   ارزوي فرشته ها اين است : گاه روي زمين قدم بزنند تا مگر بخت يارشان بشود تا مگر در مسير تو باشند ارزوي فرشته ها اين است : كه بدانند قلب تو از چيست تا مگر مثل تو لطيف شوند! تا مگر دلبخواه تو باشند من خدا را چگونه شكر كنم ؟ كه تو را دارم اي فرشته ترين كه هزاران فرشته مي خواهند بعد از او در پناه تو باشند
تو رو دارم این همون خوشبختیه تو رو داشتن ،التیام سختیه   تو رو دارم بی نیازم از همه چه قشنگه دست تو تو دستمه   تو رو دارم واسه من همین بسه بی خیالم اگه دنیا قفسه   تو رو دارم دورم از دلواپسی تو رو داشتن یعنی مرگ بیکسی   تو رو دارم ماه و توي شب نمیخوام بی تو من به چشم دنیا نمیام نزدیک و نزدیک تر از من به خودم تو رو دارم در تو من معنی شدم		تو رو دارم این همون خوشبختیه تو رو داشتن ،التیام سختیه   تو رو دارم بی نیازم از همه چه قشنگه دست تو تو دستمه   تو رو دارم واسه من همین بسه بی خیالم اگه دنیا قفسه   تو رو دارم دورم از دلواپسی تو رو داشتن یعنی مرگ بیکسی   تو رو دارم ماه و توي شب نمیخوام بی تو من به چشم دنیا نمیام نزدیک و نزدیک تر از من به خودم تو رو دارم در تو من معنی شدم
	آرزوي فرشته ها اين است : ميهمان نگاه تو باشند مثل تو كه نمي شود بشوند مثل لبخند ماه تو باشند   ارزوي فرشته ها اين است : گاه روي زمين قدم بزنند تا مگر بخت يارشان بشود تا مگر در مسير تو باشند ارزوي فرشته ها اين است : كه بدانند قلب تو از چيست تا مگر مثل تو لطيف شوند! تا مگر دلبخواه تو باشند من خدا را چگونه شكر كنم ؟ كه تو را دارم اي فرشته ترين كه هزاران فرشته مي خواهند بعد از او در پناه تو باشند

	اينجا دلي به جرم تپيدن اسير شد پروانه اي به جرم پريدن اسير شد در خانه اي كه حرف مرا كس نميشنيد يك قاصدك به جرم شنيدن اسير شد حتي ته همه بن بست هاي شهر بيچاره باد كه به جرم وزيدن اسير شد در كوچه هاي كرم زده ي شهر بي كسي يك سيب كال به جرم رسيدن اسير شد در شهر ما هميشه كسوف است آسمان افسوس شب به جرم نديدن اسير شد آنجا غمي به حكم سياهي رها شده اينجا دلي به جرم تپيدن اسير شد
نگه دگر به سوی من چه میکنی؟ چو در بر رقیب من نشسته ای به حیرتم که بعد از آن فربیها تو هم پی فریب من نشسته ای به چشمخویش دیدم آن شب ای خدا که جام خود به جام دیگری زدی چو فال حافظ آن میانه باز شد  تو فال خود به نام دیگری زدی برو ... برو ... به سوی او مرا چه غم تو آفتابی ... او زمین ... من آسمان بر او بتاب ز آنکه من نشسته ام به ناز روی شانه ستارگان		تو که مرا به پرده ها کشیده ای چگونه ره نبرده ای به راز من ؟ گذشتم از تن تو زانکه در جهان تنی نبود مقصد نیاز من اگر بسویت این چنین دویده ام به عشق عاشقم نه بر وصال تو به ظلمت شبان بی فروغ من خیال عشق خوشتر از خیال تو کنون که در کنار او نشسته ای تو و شراب و دولت وصال او گذشته رفت و آن افسانه کهنه شد تن تو ماند و عشق بی زوال او
	دلم گرفته از آدمایی که میگن دوست دارم اما معنیشو نمیدونن ... از آدمایی که میخوان مال اونا باشی اما خودشون مال تو نیستن ... از اونایی که زیر بارون برات میمیرن اما وقتی که آفتاب میشه همه چی یادشون میره  خدایا میشنوی!میشنوی! این آهنگ پایان من است

	گل من ستاره ی من تو صفای ماهتابی نفسی حیات بخشی،تو شعاع آفتابی به نگاه پر شکوهت که از آن ستاره ریزد به دو چشم تو که اعجاز در آفتاب دارد به دهان عطر خیزت که به خنده جان فزاید به گل لطیف رویت که به نو بهار ماند به تو ای فرشته ی من گل من ترانه ی من اگرم بهانه ای هست برای زندگانی گل من قسم به رویت تویی آن بهانه ی من به گل بهشت یعنی نفس بهاری تو به غم فراق یعنی غم بیکرانه ی من به نگاه دلپذیرت به لبان بی نظیرت که صفا گرفته از آن غزل و ترانه ی من به کلام دلربایت که از آن کمال خیزد به چراغ گونه هایت که از آن جمال خیزد گل من، تو را نه اکنون همه عمر می پرستم
	گل من ستاره ی من تو صفای ماهتابی نفسی حیات بخشی،تو شعاع آفتابی به نگاه پر شکوهت که از آن ستاره ریزد به دو چشم تو که اعجاز در آفتاب دارد به دهان عطر خیزت که به خنده جان فزاید به گل لطیف رویت که به نو بهار ماند به تو ای فرشته ی من گل من ترانه ی من اگرم بهانه ای هست برای زندگانی گل من قسم به رویت تویی آن بهانه ی من به گل بهشت یعنی نفس بهاری تو به غم فراق یعنی غم بیکرانه ی من به نگاه دلپذیرت به لبان بی نظیرت که صفا گرفته از آن غزل و ترانه ی من به کلام دلربایت که از آن کمال خیزد به چراغ گونه هایت که از آن جمال خیزد گل من، تو را نه اکنون همه عمر می پرستم

 

	آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم سردمهری بین که  کس بر آتشم آبی نزد گرچه همچون برق از گرمی سراپا سوختم سوختم اما نه چون شمع طرب در بین جمع لاله ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم همچو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب سوختم در پیش مه رویان و بیجا سوختم سوختم از آتش دل در میان موج اشک شوربختی بین که در آغوش دریا سوختم شمع و گل هم هر کدام شعله ای در آتشند در میان پاکبازان من نه تنها سوختم جان پاک من رهی خورشید عالمتاب بود رفتم و از ماتم خود عالمی را سوختم
اگه دست خود من بود پا تو دنیا نمی ذاشتم گل عشق و آرزو رو توی قلبم نمی کاشتم اگه چشمامو می خوندی همیشه پیشم می موندی رفتی اما ندونستی منو از ریشه سوزوندی اگه دست خود من بود راه رفتنو می بستم واسه خاطرت عزیزم هر دلی رو می شکستم هر کسی قسمتی داره توی آلبوم زمونه یکی دل میکنه میره یکی تا ابد می مونه حالا قسمت من این شد تو گذشته جا بمونم تو که پر کشیدی رفتی من دیگه از کی بخونم		اگه دست خود من بود پا تو دنیا نمی ذاشتم گل عشق و آرزو رو توی قلبم نمی کاشتم اگه چشمامو می خوندی همیشه پیشم می موندی رفتی اما ندونستی منو از ریشه سوزوندی اگه دست خود من بود راه رفتنو می بستم واسه خاطرت عزیزم هر دلی رو می شکستم هر کسی قسمتی داره توی آلبوم زمونه یکی دل میکنه میره یکی تا ابد می مونه حالا قسمت من این شد تو گذشته جا بمونم تو که پر کشیدی رفتی من دیگه از کی بخونم
	مردم از درد و نمی ایی به بالینم هنوز مرگ خود می بینم و رویت نمی بینم هنوز بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز آرزو مرد و جوانی رفت و عشق از دل گریخت عمر نمی گردد جدا از جان مسکینم هنوز روزگاری پا کشید آن تازه گل از دامنم گل بدامن میفشاند اشک خونینم هنوز گر چه سر تا پای من مشت غباری بیش نیست در هوایش چون نسیم از پای ننشینم هنوز سیمگون شد موی و غفلت همچنان بر جای ماند صبحدم خندید و من در خواب نوشینم هنوز خصم را از ساده لوحی دوست پندارم رهی طفلم و نگشوده چشم مصلحت بینم هنوز